สืบเนื่องจากกรณีที่เว็บไซต์ราชกิจจานุเบกษา เผยแพร่ประกาศให้รัฐมนตรีพ้นจากความเป็นรัฐมนตรี โดยนายกรัฐมนตรีได้กราบบังคมทูลว่า สมควรให้รัฐมนตรีบางคนพ้นจากความเป็นรัฐมนตรี เพื่อความเหมาะสมและบังเกิดประโยชน์แก่ราชการ อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 171 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้รัฐมนตรีดังต่อไปนี้พ้นจากความเป็นรัฐมนตรี
1. ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงเกษตรและสหกรณ์
2. นางนฤมล ภิญโญสินวัฒน์ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงแรงงาน
ทั้งนี้ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป ประกาศ ณ วันที่ 8 กันยายน พุทธศักราช 2564 เป็นปีที่ 6 ในรัชกาลปัจจุบัน
แม้ว่าต่อมาทางด้านร.อ. ธรรมนัส อดีตรมช.เกษตรฯ จะชิงเปิดแถลงข่าวก่อนว่า ได้ลาออกจากตำแหน่งแล้วก็ตาม จนเรื่องนี้กลายเป็นประเด็นร้อนชั่วข้ามคืนที่สังคมให้การติดตาม ขณะที่ความเคลื่อนไหว ล่าสุดของ นางนฤมล ภิญโญสินวัฒน์ ได้โพสต์ภาพเฟซบุ๊กส่วนตัว เป็นรูปนั่งกรวดน้ำ เมื่อครั้งเป็นประธานในพิธียกฉัตรพระสังกัจจายน์และพระอุปคุต ณ วัดวชิรธรรมมาวาส
ล่าสุดทางด้านนายพงศ์พรหม ยามะรัต รองหัวหน้าพรรคกล้า ได้โพสต์ข้อความในเฟซบุ๊ก Pongprom Yamarat ระบุว่า “ขอพูดถึงความในใจถึง “คนโดนไล่ออก”
สิ่งที่ผมเห็นคือ “กฏแห่งกรรมมีจริง” แล้วผมไม่ได้พูดถึง “ผู้ชาย” นะครับ ผมพูดถึง “ผู้หญิงคนนึง” ผมว่า “ผู้ชาย” เป็นนักการเมือง ก็ต้องว่ากันไปตามเกมส์การเมืองแบบไทย ๆ ไป ที่ผมเองก็ไม่เห็นด้วยนัก แต่ “ผู้หญิงคนนึง” นี่สิครับ ที่ผม “ถอนหายใจ” และ “อโหสิกรรม” ให้
เน้นนะครับ ผมไม่ได้พูดถึงใครเป็นพิเศษ ผมแค่พูดถึงผู้หญิงคนนึงที่ชอบ “หักหลัง” และ “เหยียบหัว” พวกพ้อง แค่ให้ตัวเองเป็นใหญ่ ปกติผมไม่ว่าใครเป็นการ ส่วนตัวบนโซเชียลมีเดีย แต่ผมเคยพูดถึง “ผู้หญิง” คนนี้มาแล้วครั้งนึง ผู้หญิงคนนึงที่ชอบทรยศคนรอบข้าง โจรเดินมาแล้วบอกว่าโจร ผมรับได้ คนดีเดินมาบอกว่าจะไม่ทำชั่ว ก็ยิ่งดี ทำงานไป ขอเงินไป ผมโอเคนะ คนต้องอยู่ต้องกิน ขอแค่โปร่งใส พูดตรง ๆ
แต่คนเดินมา พูดอย่างทำอย่าง กูอยากดีอยากเด่น ไม่สนหัวใครถ้าไม่ใหญ่โต คนเก่ง คนดี คนไม่มีเงิน กูไม่เห็นหัว ยิ่งคนจนนี่ ไม่เห็นในสายตา นั่งประชุมกัน ถ้าไม่จบ Harvard ถ้าไม่ใช่นายพล ถ้าไม่ใช่เจ้าของธุรกิจพันล้าน กูไม่ยิ้ม กูไม่ฟัง กูไม่สนหัว แต่ถ้าใหญ่โตมา ท่าทางมีผลประโยชน์ให้ กูพร้อมจะเอาดีกรีนักวิชาการไปหลอกประจบสอพลอเพื่อความก้าวหน้าตัวเอง
แทงหลังคนมีบุญคุณ ทรยศสิ่งที่บอกว่าจะช่วยกันพลิกฟื้นเศรษฐกิจให้คนไทยได้เท่าเทียม พอไปหานายใหม่ เจอพรรคพวกใหม่ ๆ เห็นโอกาสใหม่ สันดานเดิมก็กลับมาอีก คราวนี้เล่นใหญ่จะไปแทงหลังคนใหญ่ขึ้นไปอีก เลยโดนซะ ความไม่ลงรอยทางการเมืองของ “ผู้ชายคนนึง” ผมกลับไม่ว่าอะไรเลย นักเลงต่อยกันมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่การ “แทงหลังคน” “ซ้ำ ๆ” ของผู้หญิงคนนึง แบบนี้ไม่ใช่นักเลง
แต่เป็นคนเลว สันดานทรยศ เป็นงูพิษ สมน้ำหน้าครับ ปล.เน้นนะครับว่าผมไม่ได้พูดถึงใครเป็นพิเศษ อย่าโยงไปเรื่องคนโดนปลดเมื่อวานนะ”
