เทเพื่อนแล้ว!? “ลูกกอล์ฟ” เผยความจริง ไม่เคยเห็นด้วย เขียนจดหมายเปิดผนึก ถึง “ลูกสาวนายกฯ”

จากกรณีที่กลุ่มนิเทศจุฬาฯ รุ่น 40 ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นของลูกสาว พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ได้ทำการประชุมเพื่อเตรียมส่งจดหมาย ฝากให้ น.ส.ธัญญา และ น.ส.นิฏฐา จันทร์โอชา บุตรสาวฝาแฝดของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี

โดยข้อความในจดหมายเปิดผนึก ระบุถึงพลอยเพลิน ว่าจำได้มั้ย เสียงกลองสันฯ ละครคณะ การฝึกงานต่างจังหวัด โซฟาหน้าสตูดิโอเอ็มซี และมิตรภาพ 17 ปี ได้ผูกใจพวกเราไว้ในฐานะ “นิเทศจุฬาฯ รุ่น 40” มากแค่ไหน

สิ่งที่อยากบอกพลอยเพลินคือ พวกเราพบและประสบความทุกข์ยากมาโดยตลอดหลายปีที่ผ่านมาภายใต้การนำของนายรัฐมนตรี ซึ่งเป็น “พ่อของเพื่อน” และพวกเราได้รับผลกระทบจากโควิด-19 พร้อมขอร้องให้พลอยเพลิน ฟังเสียงของพวกเราด้วย ฟังแล้วไตร่ตรองในฐานะของคนที่มองเห็นคุณค่าความเป็นคน ลองยื่น “กำไลหินใจเย็น” เส้นเดิมส่งให้พ่ออีกครั้ง แล้วขอให้พ่อลาออก พวกเราเชื่อมั่นว่าเสียงของพลอยเพลินสำคัญต่อพ่อเสมอ พร้อมทั้งปิดท้ายด้วยการลงชื่อเพื่อนร่วมรุ่นจำนวน 88 คนนั้น

ล่าสุด ลูกกอล์ฟ คณาธิป สุนทรรักษ์ ในฐานะที่เป็นเพื่อนร่วมรุ่น “นิเทศจุฬาฯ รุ่น 40” ได้เคลื่อนไหว โพสต์ข้อความผ่านเพจเฟซบุ๊ก LG and Friends ระบุว่า “ความในใจและความจริงเรื่องจดหมายสำคัญ แม้ลูกกอล์ฟจะดูเหมือนเป็นคนเปิดเรื่องการเขียนจดหมาย แต่ “ความคิดริเริ่ม” ไม่ได้มาจากลูกกอล์ฟ

เหตุการณ์ครั้งนี้ มีหลายอย่างที่สอนลูกกอล์ฟว่า แม้เสียงลูกกอล์ฟจะดังแค่ไหนในสังคม เมื่ออยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนที่โตมาด้วยกัน เสียงของเราเท่ากัน

ความจริงข้อแรก ลูกกอล์ฟเป็นคน “ไม่เห็นด้วย” กับการเขียนจดหมายมาโดยตลอด ความคิดนี้เกิดขึ้นจากเพื่อนกลุ่มนึง ที่พยายามเสนอแนวคิดมาเป็นปี ว่าต้องทักเพื่อนไป แล้วโดนเพื่อนในรุ่นคนอื่น รวมถึงลูกกอล์ฟ ตำหนิและด่ามาโดยตลอด เพราะที่ผ่านมารุ่นเรา เคารพความเป็นส่วนตัวของเพื่อนเรา เคารพแค่ไหน? ลองดูจากข้อมูลที่แทบจะหาไม่ได้เกี่ยวกับเพื่อนเรา ตั้งแต่รัฐประหาร เพราะพวกเรา “เงียบ” มาตลอด เงียบจนสังคมไม่มีข้อมูล เงียบจนสำนักข่าวไม่มีรูปใหม่ ๆ ไปลง นั่นคือระดับความเคารพในความเป็นส่วนตัวของเพื่อน ที่เรามอบให้เสมอมา

ความจริงข้อสอง ลูกกอล์ฟเสนอให้เขียนจดหมายแบบ “ปิดผนึก” และพร้อมรับแรงปะทะคนเดียว แต่เพื่อนในที่ประชุม โหวตให้เปิดผนึก เพราะต้องการยืนเคียงข้างกัน และพร้อมรับแรงปะทะร่วมกัน ลูกกอล์ฟจะไม่มีวันลืม 88 รายชื่อเพื่อนในจดหมาย (สาเหตุที่เขียนเปิดผนึกได้แจ้งไปก่อนหน้าแล้ว)

ความจริงข้อสาม ระหว่างการประชุมลูกกอล์ฟโหวตแพ้บ่อยมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง font เรื่องฤกษ์ และอีกหลาย ๆ เรื่อง รวมถึงหลาย ๆ ข้อความที่โดนโหวตทิ้งไป ขั้นตอนทั้งหมด มันเป็นตัวแทนของประชาธิปไตยมาก ๆ

ความจริงข้อสี่ แม่ของเพื่อนคนนึง ได้ทำการดูดวงให้ลูกกอล์ฟ (ปกติลูกกอล์ฟไม่ดูดวง) แล้วบอกลูกกอล์ฟว่า ชีวิตลูกกอล์ฟดีมาก แบบมากกกกกกกก แทบทุกมิติ แต่ให้ “ระวังเรื่องเพื่อน” เพราะพวกเขาจะนำปัญหามาให้แก้เสมอ ตอนฟังก็แอบคิดในใจว่า “จริงด้วย” ถ้าไม่มีเพื่อนพวกนี้ คงไม่ปวดหัวขนาดนี้ แต่ถ้าวันนี้ ลูกกอล์ฟเลือกจะไม่ฟังเสียงเพื่อน ชื่อเพจลูกกอล์ฟก็ไม่ควรเป็น LG and Friends

ความจริงข้อที่ห้า คนริเริ่ม เขียนจดหมาย ชื่อ สิงห์ และ บีม และเพื่อนอีกจำนวนนึง คนเหล่านี้โดนเพื่อนด่ามาตลอดหลายปี วันนี้พวกมันคงยิ้มแก้มแตก และนอนไม่หลับไปหลายวัน “สิ่งที่คนในสังคมที่ไม่เห็นด้วย กำลังทำกับพวกเรา ไม่ว่าจะด่า วิจารณ์ โต้แย้ง ถกเถียง “มันคือสิ่งที่เราเคยทำกับ สิงห์ และ บีม” มาแล้วทั้งสิ้น ไม่ใช่เรื่องใหม่

ความจริงข้อที่หก จดหมายฉบับนี้เขียนจากคนที่เป็นไข่แดง (สนิทมาก) ไข่ขาว (สนิทพอควร) และรับฟังความเห็นจากเปลือกไข่ (ไม่ค่อยสนิท) นอกจากนี้พวกเราที่เป็น ไข่แดง ไข่ขาว และเปลือกไข่ เข้าใจดีว่า ท่านที่อยู่นอกเปลือกไข่ อาจจะไม่ได้เข้าใจความสัมพันธ์อันซับซ้อนของพวกเรา พวกท่านจะด่าพวกเรา จะวิจารณ์พวกเรา จะเขียนจดหมายออกมาโต้ จะทำอะไร ก็เป็นสิทธิ์ของท่าน

วันนี้ลูกกอล์ฟได้พูดความจริงแล้ว รูปที่พวกท่านเห็นอยู่นี้ เป็นรูปที่มีความหมายทางใจกับกลุ่มเพื่อนนิเทศจุฬาฯ รุ่น 40 ที่มีชื่อในจดหมายมากที่สุด มันคือรูปตอนงานกีฬาฯ เฟรชชี่ (2547) ที่พวกเราได้รางวัลชนะเลิศ พวกท่านอาจจะไม่รู้ว่าคนใต้หน้ากากคือใคร แต่พวกเรามากมาย จำได้ไม่มีวันลืม

หากมีข้อสงสัยเกี่ยวกับจดหมายต่อจากนี้ ไม่ต้องถามลูกกอล์ฟ ให้ติดต่อเมล
[email protected] เท่านั้น เมลนี้ใช้ได้จริง ๆ มีคนในรุ่นมากมายพร้อมคุยกับคุณ ลูกกอล์ฟรับแรงปะทะแทนเพื่อนมามากพอแล้ว ขอบคุณค่ะ”