เดือดจัด ปัญหาเยอะ!! ปกรณ์ ประกาศถอย แจงยิบ การ์ดอาชีวะมีหลายก๊วน และหลายกลุ่มไม่ถูกกัน!!
จากกรณีที่กลุ่มคณะราษฎร ได้ประกาศว่าจะมีการชุมนุมใหญ่บริเวณหน้าสำนักงานทรัพย์สินพระมหากษัตริย์ เมื่อวันที่ 25 พฤศจิกายนที่ผ่านมา ต่อมาได้มีการเปลี่ยนแปลงสถานที่ชุมนุม โดยประกาศว่าจะไปชุมนุมที่สำนักงานใหญ่ SCB ในเวลา 15.00 น.
โดยอ้างว่าเพื่อลดการปะทะจากม็อบจัดตั้ง ต่อมาหลังจากที่มีการประกาศยุติการชุมนุมแล้ว ได้เกิดเหตุวุ่นวายโดยมีการยิงกัน และหนึ่งในการ์ดอาชีวะของคณะราษฎรได้รับบาดเจ็บ ต้องเข้ารับการผ่าตัดด่วน จนทำให้เกิดกระแสการเรียกร้องให้ม็อบออกมาชี้แจงรายรับ-รายจ่ายที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะในส่วนของการ์ดอาชีวะที่มีคนมองว่า คนเหล่านี้ทำงานเป็นแนวหน้าเสี่ยงตาย แต่กลับไร้อุปกรณ์เซฟตี้ หรือเงินช่วยสนับสนุนอื่น ๆ
ล่าสุดทางด้านของ นายปกรณ์ พรชีวางกูร ก็ได้โพสต์ข้อความแถลงการณ์ในเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับม็อบที่ผ่านมา โดยมีรายละเอียดดังต่อไปนี้
ไม่รู้จะเรียกว่าแถลงการณ์ได้มั้ย
เอาเป็นว่าคิดซะว่ามาเม้าท์กันก็แล้วกัน55555
กุกับทรายเรารู้จักกันได้เพราะแจกของม็อบนี่ละ
กุเริ่มจากน้ำ100แพ็ค ทรายเริ่มจากไอติม10ถัง แล้วหลังจากนั้นก็เริ่มคุยกันจริงจังหลังม็อบใหญ่ครั้งแรกที่ รดน. เพราะตอนนั้นเราเอาเข้าไปช่วยซ้ำซ้อนกันหลายอย่าง
เราต้องแลกเปลี่ยนข้อมูลกันว่าใครจะช่วยเรื่องไหน เพื่อไม่ให้ซ้ำซ้อนกันอีก
จนผ่านไป2ม็อบ เรา2คนเริ่มรู้สึกว่าเราจัดการไม่ไหว ความต้องการในม็อบมันเยอะขึ้นเรื่อยๆเพราะคนเพิ่มเข้ามามหาศาล
ทรายก็ไปดึงพี่มุก ซึ่งทำอาชีพเกี่ยวกับงานอีเว้นท์เข้ามาช่วย
ก็กลายเป็นว่าเรามีกันเป็นหลัก3คน และงานก็ง่ายขึ้นมาก
หลังจากวันแรกน้ำ100แพ็ค ไอติม10ถัง กลายมาเป็นน้ำเป็นหมื่นๆขวด รถห้องน้ำรถปั่นไฟรถน้ำเป็นสิบๆคัน ดูแลสาธารณูปโภคทุกอย่าง รวมไปถึงอาหารแจกฟรีส่วนใหญ่ในที่ชุมนุม อย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาดไปแบบไม่ตั้งใจ
( ในขบวนการการจัดการทั้งหมดนี้ เรายังเผชิญปัญหาถูกคุกคามจาก จนท.ตลอดเวลาอีกด้วย ผู้ให้บริการทุกรายถูกเจ้าหน้าที่กดดันตลอดเวลา เราจึงแก้ปัญหานี้ด้วยการจ้างในราคาที่แพงมากกว่าปกติ )
ซึ่งแม่งก็ยังไม่สุดแค่นั้น…
หลังจากนั้น กิจกรรมนักศึกษาทั่วประเทศ กลุ่มไหนอยากจะทำอะไรก็จะวิ่งมาหาเรา ขาดอะไร อยากให้ช่วยอะไร เราก็สนับสนุนให้ตามความเหมาะสมอย่างทั่วถึงจริงๆ
เมื่อการเรียกร้องมันขยายวงกว้างขึ้น คนเข้ามาเยอะขึ้น
เรามีกลุ่มคนที่รวมตัวกันเป็นการ์ดเยอะแยะไปหมด
แล้วเราก็ต้องยอมรับ เมื่อมากคนก็มากความ
การ์ดหลายๆกลุ่มทะเลาะกัน ไม่ถูกกัน ในส่วนนี้ไม่มีใครอาสาจัดการ
เราก็พยายามจะประสานรอยร้าวให้ หลายกลุ่มก็เคลียร์กันแบบแมนๆ กลุ่มไหนไม่พอใจกันก็ถอยๆกันไปคนละก้าว
ก็แยกย้ายกันไปดูแล ทีมไหนถนัดอะไรก็ไปทำตรงนั้น
แล้วเราก็สนับสนุนในสิ่งที่ทางการ์ดอาสาทั้งหมดนี้ขอมา เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาที่ทำให้ต้องไม่สบายใจกันอีก ( อาจจะให้ไม่เต็มร้อย แต่ก็ไม่เคยน้อยแน่นอน )
แต่ที่แก้ไม่ได้เลยก็คือการ์ดอาชีวะ กุยอมรับว่ากุไม่สามารถเข้าถึงความเป็นอาชีวะได้เลยแม้แต่นิดเดียว
อาชีวะพอรวมตัวกันจะมีความยึดมั่นถือมั่นที่กุพยายามจะเข้าใจแล้ว แต่ก็ไม่สำเร็จ
อย่างเช่นมีหลายๆกลุ่มประกาศไม่รับเงินบริจาคเพราะกลัวในเรื่องของความไม่โปร่งใส จะรับแค่ของเท่านั้น
กุถามหน่อยว่าใครจะมีปัญญาไปหาซื้อของมาให้ ชาวบ้านส่วนมากเค้าสะดวกโอนทั้งนั้น
ทีนี้พอเกิดปัญหาเมื่อคืนเรื่องอาชีวะถูกยิง ก็มีดราม่าว่ากุไม่มีอุปกรณ์ป้องกันให้อาชีวะ หาว่ากุเอาเงินไปซื้อเอเลี่ยนตัวใหญ่ๆมาตั้งโชว์
แต่ในความเป็นจริง…
กุพยายามจะเสนออุปกรณ์ป้องกันต่างๆให้อาชีวะหลายกลุ่มมาแล้ว แต่เค้าไม่เอากัน หลายๆกลุ่มยืนยันว่าชอบแบบนี้ ได้โชว์ช็อปสถาบัน ได้เป็นตัวของตัวเอง
ในเมื่อเค้าไม่เอา กุจึงสนับสนุนเป็นวอแดงกับอาหารไปให้ แค่เฉพาะกับอาชีวะเนี้ย กุแจกวอไปเยอะมากๆเกือบร้อยตัวแน่นอน บางคนได้ไปก็ไม่บอกเพื่อนว่าได้มาจากกุ พอมีอะไรขึ้นมาเพื่อนก็มาด่ากุว่ากุไม่เคยสนับสนุนอะไรเลย ทั้งๆที่วอในมือมึงนั้นละ อาหารที่กินกัน เงินที่ซื้ออะมาจากไหน
บางกลุ่มก็ทำกุมึนมาก มาขอให้กุสนับสนุนอะไรหลายๆอย่าง พอกุช่วยไป ตอนบ่ายประกาศถอนตัวก็ยังมีมาแล้ว
กุหมดพลังและเสียความรู้สึกไปกับเรื่องการ์ดมากจริงๆ
กุถูกอาชีวะด่าฟรีในหลายๆเรื่องมาสักพักแล้ว
ส่วนเรื่องเอเลี่ยนยักษ์ตัวละเป็นหมื่นอะนะ มีคนสนับสนุนมา เค้าอยากโปรโมตแบรนด์เค้า
แล้วก็ตอนนี้มีสินค้ามาฝากให้กุกับทรายTie-inในม็อบเยอะมากๆ แต่พวกกุก็เลือกเอาเฉพาะที่เป็นประโยชน์กับผู้ชุมนุมเท่านั้น
แล้วก็พรอพต่างๆในงานเมื่อวานที่เป็นดราม่าเบาๆว่าพวกกุทำอะไรไร้สาระ
กุจะบอกนะว่า ที่กุสั่งกันเข้ามาเช่นเป็ดหรือม้าโพนี่ ไม่ได้เพื่อเอามาวางสวยๆไว้ถ่ายรูป
แต่กุสั่งของพวกนี้เข้ามาก็เพราะว่ากุมองว่าหากเกิดการปะทะ มีการเขวี้ยงของและฉีดน้ำสารเคมีใส่ผู้ชุมนุม ทุกคนสามารถยกตุ๊กตาสูบลมพวกนี้มาบังหัวบังหน้าได้
การปะทะที่เกียกกายมันก็ชัดแล้วว่าอุปกรณ์พวกนี้ใช้ได้จริง
แต่เมื่อวานแกนนำมันแกง ซึ่งพวกกุก็ไม่รู้ว่าแผนเปลี่ยน แต่ของก็สั่งมาแล้วก็เป่าลมกันขำๆวางไว้ให้คนถ่ายรูปเล่น
ส่วนโล่ที่กุไปทำมา มีคนถามว่าอยู่ไหน กุขอตอบเลยว่าไม่บอก เพราะกุจะตอบทำไมให้โง่ เด่ว ตร.แม่งก็ไปบุกที่เก็บอีก
ส่วนเรื่องพยาบาล หลังสลายที่เกียกกาย กุเห็นคนเจ็บตกหล่นเยอะ
กุเลยต้องรวมศูนย์ไปไว้ที่คนๆเดียว เพื่อให้ง่ายต่อการจัดการ
กุเลือกทีมพยาบาลแหวนให้มาดูแลอะไรตรงนี้
ก็ดันมีดราม่าจากทีมพยาบาลอาสากลุ่มอื่นๆ หาว่ากุลำเอียง กุเข้าข้างคนไม่ดี กุไม่รู้เรื่องไม่รู้ขั้นตอนดูแลคนเจ็บ โทรมารุมฟ้องโทรมาว่ากุกันเป็นสิบๆคน
กุแม่งจะบ้าตายวันละ5รอบให้ได้
คือกุเลือกทีมพยาบาลแหวน เหตุผลเดียวเลยคือ เค้าสามารถตามเคสให้กุได้ ว่าเคสไหนควรส่งไปที่ไหน ตามดูสิทธิการรักษาว่าใครมีอะไรบ้าง ไม่ให้คนเจ็บมาเบิกเงินซ้ำซ้อน
แล้วที่สำคัญแหวนเป็นคนบ้า เค้ายิงกันปังๆแม่งก็วิ่งไปลากคนเจ็บออกมาได้
สิ่งที่กุต้องการจากแหวนมันคือแค่นี้ แต่สิ่งที่กุได้รับหลังจากตัดสินใจคือคำด่าคำตัดพ้อ
จนกระทั่งมาถึงเรื่องเมื่อคืน…
หลังจากที่มีการยิงกัน มีดราม่าเรื่องอุปกรณ์ป้องกันกับเอเลี่ยน อันนี้กุบ่นไว้ข้างบนแล้ว อ่านซ้ำอีกรอบกันเอง
ส่วนดราม่าให้แจงเรื่องเงิน…
กุกับทรายขอตอบเลยว่า… ไม่แจง และจะไม่แจงแม้แต่บาทเดียว
กุจะเอาไปทำไรก็เรื่องของพวกกุ
ใครมีปัญหาเรื่องนี้ นั่นคือเรื่องของมึง ไม่ใช่เรื่องของกุ
พวกกุทุกคน ๆ ทำงานรู้กันก็พอ
แล้วก็จะบอกว่า…
หลังจากวันที่2เป็นต้นไป
ทีมเสกของจะขอลดบทบาทลงเหลือแค่เรื่องดูแลผู้บาดเจ็บจากการชุมนุม และอีกเรื่องคือรถห้องน้ำ
รถห้องน้ำทีมเราได้จ่ายเงินไปแล้วหลายล้านเพื่อเช่าเหมารถขึ้นมาเป็นของพวกเราเองเป็นเวลา1ปี
ในระยะ1ปีนี้ ในทุกๆการชุมนุมที่ไม่มีการเคลื่อนขบวน เราจะสนับสนุนรถห้องน้ำครั้งละ 2คันตลอดไป
ถ้าจะถามว่าจ่ายตั้งหลายล้านทำไมไม่ซื้อขาดไปเลย
คำตอบคือ… หลังจบม็อบล่ะ รถจะเอาไปไว้ไหน ขายรถทิ้งเงินที่ได้มาละ จะเอาไปทำไรเพราะมันเป็นเงินที่ทุกคนช่วยกันมา ก็เช่าเหมาไปเลย รถก็จอดอยู่กับเรา พอเวลาจะใช้ก็จ้างคนมาขับ
ครบสัญญา1ปีก็จบ…
พวกเราขอขยับไปเป็นมวลชน เราอยากนั่งฟังแกนนำหน้าเวทีบ้าง เหมือนที่ทุกๆคนมีโอกาสได้ทำ
การทำงานบนข้อแม้ที่ว่าแผนพร้อมเปลี่ยนตลอดเวลา พวกกุพยายามอย่างเต็มที่แล้วในทุกเรื่อง
การทำงานกับคนหมู่มากมันไม่ง่าย
อาจจะมีดีบ้างแย่บ้าง แต่ขอให้รู้ไว้ว่า อย่าว่าพวกกุมากนักเลย
การบริหารความพอใจในหมู่คน มันยากยิ่งกว่าเข็นครกขึ้นเขาซะอีก
