จากกรณีที่ นายเอกชัย หงส์กังวาน นักกิจกรรมเคลื่อนไหวทางการเมืองกลุ่มเสื้อแดง และแนวร่วมม็อบราษฎร ได้ออกมาโพสต์ข้อความกล่าวถึง เหตุการณ์ม็อบปะทะเจ้าหน้าที่ตำรวจบริเวณแยกสามเหลี่ยมดินแดงอย่างต่อเนื่องหลายวัน
ระบุว่า ตอนเด็กผมเคยอยู่ใน ซอยบุญอยู่ (ถ.ดินแดง) ก่อนที่ผมจะย้ายมาอยู่ที่ลาดพร้าวเกือบ 40 ปี ผมจึงพอคุ้นเคยแถวนั้น ปกติสามเหลี่ยมดินแดงไม่ใช่พื้นที่ของการเคลื่อนไหวทางการเมือง จะเคยมีก็แค่เหตุการณ์การชุมนุมเสื้อแดง พ.ศ. 2552-2553 สาเหตุที่พื้นที่นี้เป็นชัยภูมิหลักของการบวกของเด็กอาชีวะน่าจะมีหลายสาเหตุ
– พื้นที่นี้เป็นจุดบรรจบของถนน 3 สายคือ ถ.วิภาวดี, ถ.พหลโยธิน และ ถ.ดินแเดง แถมยังอยู่ใกล้กับอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมื และมีถนนใต้ทางด่วนดินแดงจึงเป็นช่องทางเข้า/ออกอย่างดี (เด็กอาชีวะเชี่ยวชาญถนนย่อยยิ่งกว่าแท็กซี่ซะอีก)
– พื้นที่นี้อยู่ใกล้กับแฟลตดินแดงจึงเป็นแหล่งพรางตัวเป็นอย่างดี
– เด็กอาชีวะมีความคุ้นเคยกับตำรวจเป็นอย่างดี กรณีที่เด็กอาชีวะตีกัน ถ้าไม่ถึงขั้นสาหัส/ตาย ตำรวจจะไม่ทำคดี เพราะเด็กอาชีวะมักจะจัดการกันเอง ตำรวจจึงไม่ต้องออกแรง
ช่วงแรกเด็กจะบวกถึงเที่ยงคืน ก่อนที่จะเหลือเพียง 4 ทุ่ม จนถึงเมื่อคืนแค่เวลาเคอร์ฟิว
ใครที่คิดว่าเด็กอาชีวะไม่มีสมองลองคิดใหม่นะ ทำไมพวกเขาถึงโดนจับเพียงคืนละไม่กี่คน แถมโดนแค่คดี พรก.ฉุกเฉิน เป็นส่วนใหญ่
ทั้งนี้ประเด็นที่นายเอกชัย ออกมาเปิดเผยนั้น ยิ่งเหมือนเป็นการปลุกระดมให้เด็กวัยรุ่น หัวโจ๊กทั้งหลาย ออกมาเผชิญหน้าปะทะเดือด เนื่องจากมีทางนี้ทีไล่ชัดเจน มีพวกพ้องออกมาป่วนเยอะ และข้อความที่บอกว่า โดนเพียงคดีพรก.ฉุกเฉินนั้น อาจจะยิ่งทำให้เด็กหลงเชื่อและออกมาร่วมชุมนุม โดยไม่สนเสียงทัดทานของผู้ปกครอง เหมือนกรณีเด็ก 15 ปีที่บาดเจ็บหนัก
นอกจากนี้ยังมีความเกี่ยวเนื่อง กับก่อนหน้านี้ที่กลุ่มม็อบพยายามจะปั่นข่าวผู้เสียชีวิต และแกนนำบางคนที่โพสต์ข้อความเพื่อปลุกระดมให้เกิดความโกรธแค้น และโยนความผิดให้เจ้าหน้าที่ ทั้งที่การชุมนุมมีหลายกลุ่ม หลายฝ่ายที่พร้อมจะออกมาปะทะ และใช้อาวุธโจมตีในพื้นที่แยกดินแดงรายวัน ซึ่งอาจจะทำให้น่าตั้งคำถามว่า ม็อบต้องการให้มีคนเจ็บ คนเสียชีวิต เพื่อจะได้เป็นการเรียกมวลชนให้ออกมามากขึ้นหรือไม่
