จากที่มีการชุมนุม 19 กันยาฯ ที่บริเวณสนามหลวง มีการปราศรัยจาบจ้วงบนเวทีอย่างรุนแรงของแกนนำ ส่งผลให้หลาย ๆ คนที่เชียร์ม็อบได้ออกมาเคลื่อนไหวรับไม่ได้ รวมทั้ง วรวรรณ ธาราภูมิ อดีตประธานสภาธุรกิจตลาดทุนไทย และนายกสมาคมบริษัทจัดการลงทุน (บลจ.)
โดยระบุว่า ความคาดหวังกับความจริงเรื่องม็อบ 19 ก.ย. 63 ก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าคาดหวังว่าจะได้รับฟังแนวคิดที่มีประโยชน์และอาจจะแตกต่าง จากคนรุ่นหลาน อยากรู้จริง ๆ ว่าเขาต้องการอะไรถึงได้ก่อม็อบ และคาดหวังว่าแนวคิดเหล่านั้นจะนำพาไปสู่การปรับปรุงแนวปฏิบัติของชนชั้นปกครองได้
อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง : วรวรรณ ลั่นตระกูลซื่อสัตย์จงรักภักดี ไม่มีเรื่องให้ละอายแก่ใจ ให้อัปยศ
เกี่ยวกับเรื่องนี้ ล่าสุด ทางด้าน วรวรรณ ธาราภูมิ ได้โพสต์ข้อความอีกว่า เสรีภาพในการแสดงออก ขอบพระคุณในความเข้าใจและกำลังใจจากทุก ๆ ท่าน และขอเรียนว่าข้าพเจ้าไม่ได้จิตตกอะไรเลยค่ะ
การโต้เถียงกันด้วยเหตุผลอย่างคนมีอารยะเป็นเรื่องดีงาม ส่วนการแสดงออกอย่างหยาบช้าต่ำทรามก็ไม่ได้มีผลต่อกำลังกายและพลังใจของข้าพเจ้าเลย เพราะคนแบบนั้นไม่ได้มีคุณค่าอะไรที่ควรจะไปผูกติด การหมิ่นประมาทที่พร้อมด้วยหลักฐานทั้งปวงที่เป็นที่ปรากฏนั้น มันก็มีทางเดินและจุดจบของแต่ละกรณีไป
ส่วนที่หลายคนโวยวายจนแทบเสียสติ และถามว่า … ข้าพเจ้าไปสนับสนุนม็อบของพวกเขาเมื่อไหร่ ตรงไหน นั้น … ก็ประหลาดดี เพราะเมื่อข้าพเจ้ากลับไปอ่านที่ข้าพเจ้าเขียน ก็ไม่ได้บอกว่าข้าพเจ้าสนับสนุนไปเมื่อไหร่ ยกเว้นข้อความดังต่อไปนี้ในบทความที่ข้าพเจ้าเขียน ….
“ถ้านี่คือเป้าหมายของม็อบ ข้าพเจ้าก็ไม่หวังอะไรจากลูกหลานที่ชูสามนิ้วอีกแล้ว เนื่องข้าพเจ้าไม่เห็นคุณค่าของการจัดม็อบตามที่คาดหวังเลย รวมถึงไม่เห็นประโยชน์ของการจะสนับสนุน” นึ่ทำให้เห็นได้ว่า คนที่โวยวายกล่าวหาข้าพเจ้าเรื่องการสนับสนุนนั้น เกิดจาก “การไร้ความสามารถในการอ่านอย่างสิ้นเชิง”
เพราะเพียงเห็นคำว่าสนับสนุน ก็คงจะหมกมุ่นครุ่นคิดแต่เรื่องเงิน แล้วคงไปตรวจสอบว่ามีรายชื่อข้าพเจ้าจ่ายเงินให้ม็อบหรือไม่ ทั้ง ๆ ที่มันเป็นคนละเรื่อง
เพราะข้าพเจ้ายังไม่ได้สนับสนุนอะไร แค่ “เคย” อยู่ในขั้นตอนที่กำลังใคร่ครวญว่าสมควร “จะ” สนับสนุน ให้เดินไปในแนวทางที่ท่านทำหรือไม่ และเอาเข้าจริงนะ ใครที่อยากสนับสนุนด้วยกำลังเงินให้ใคร ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ชื่อตนเองให้มีปัญหาต่อเนื่องหรอก ยกเว้นอยากได้อะไรตอบแทนภายหลังก็เป็นอีกเรื่อง
ก็เหมือนที่สถานฑูตอเมริกันออกมาบอกว่า “รัฐบาลสหรัฐฯ ไม่ได้จ่ายเงินให้ม็อบอะไรในไทย” นั่นแหละ แต่ถ้าองค์กรอื่นของเขาจะจ่ายให้ มันก็ทำได้ และทำไปแล้ว ใช่ไหมล่ะ
ส่วนเรื่องการสนับสนุนม็อบลุงสุเทพ ในช่วงอดีตนั้น ขอบอกว่าหากวันนี้เกิดเหตุการณ์จะออกกฏหมายนิรโทษสุดซอยในสภาอย่างที่เคยเกิด ข้าพเจ้าก็จะทำเหมือนเดิม ไม่เคยเสียใจ (แม้จะไม่สนับสนุนในเรื่องที่คิดต่าง)
เพราะข้าพเจ้าไม่จำเป็นต้องเดินไปบนเส้นทางเดียวกันกับ กปปส หรือลุงสุเทพ หรือฝ่ายใดไปตลอดเส้นทาง ข้าพเจ้าเลือกเฉพาะในส่วนที่เห็นว่าใช่ เมื่อถึงจุดหมายปลายทางที่ข้าพเจ้ากำหนด ก็ลงจากรถโดยสารขบวนนั้น ไม่ได้ไปจนสุดทาง
แล้วใครจะทำไม ?
ในขณะที่มีบางเรื่องที่รัฐบาลคุณประยุทธ์ทำไป แล้วข้าพเจ้าไม่เห็นด้วยเลย ข้าพเจ้าก็ออกมาคัดค้านหรือวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา มิได้เกรงกลัวอะไร เพราะถือในความสุจริตใจเป็นที่ตั้ง ส่วนถ้าอะไรดีก็พร้อมสนับสนุน ซึ่งก็ทำอย่างนี้กับทุกรัฐบาลนั่นแหละ
แล้วใครจะทำไม ?
และข้าพเจ้าก็ชื่นชอบในหลายเรื่องของ คุณแดง พิชัย นริพทะพันธุ์ กับ ดร.โกร่ง และคุณกรณ์ จาติกวนิช ฯลฯ แม้จะไม่ทุกเรื่อง แล้วใครจะมามีปัญหาอะไรกับความชื่นชอบส่วนตัวของข้าพเจ้าในแต่ละเรื่อง แต่ละช่วงเวลา ในเมื่อมันไม่ได้ผิดกฏหมาย ไม่ได้ละเมิดสิทธิเสรีภาพ ไม่ได้ก้าวล่วงใคร
ข้าพเจ้าเชื่อในสิทธิ หน้าที่ และเสรีภาพในการแสดงออกอย่างสุจริตใจของพลเมือง โดยไม่ผิดกฏหมาย ไม่ดูถูก ดูหมิ่น หรือไปให้ร้ายผู้อื่น แต่เสรีภาพต้องมาพร้อมกับจิตสำนึกกับความรับผิดชอบด้วย เพราะหากไร้จิตสำนึกกับความรับผิดชอบ เสรีภาพของท่านก็อาจจะหายไปสักวัน แค่ไม่เห็นด้วย ไม่สนับสนุน เพราะคิดไม่ตรงกัน ก็มีบางท่านถึงกับอาละวาดจนธาตุไฟแทบแตก แปลกจริงๆ
นี่มันประชาธิปไตยพันธุ์อะไรกันนะ !
ขอขอบคุณทุกท่านอีกครั้งที่เข้าใจ ใหกำลังใจ และขอขอบคุณ คุณปู จิตรกร บุษบา ที่เขียนบทความลงคอลัมน์ของท่านใน แนวหน้า วันนี้ … เคยพบท่านแค่ครั้งเดียวแบบผ่าน ๆ ไม่ได้สนิทสนม แต่ท่านกลับเขียนออกมาได้อย่างเข้าใจข้าพเจ้าที่สุด … ใครเชิญท่านไปทำด้าน Communication ให้ก็จะดีนะ วรวรรณ ธาราภูมิ 23 กันยายน 2563
