โศกนาฏกรรมผู้อพยพลิเบีย:เรือล่มกลางทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เสียชีวิตไม่ต่ำกว่า 74 รายในนั้นมีทารก 3 รายและนี่ไม่ใช่ครั้งแรก หน่วยไอโอเอ็มเผยยอดผู้ลี้ภัยทั้งปีมีจำนวนมากกว่า 11,000 คน มีผู้เสียชีวิตกลางทะเลกว่า 900 คน ทั้งที่ผ่านมา 9 ปีแล้วที่โค่นผู้นำกัดดาฟี ซึ่งตะวันตกชี้นิ้วว่าเป็นทรราช แต่ลิเบียวันนี้กลายเป็นรัฐล้มเหลว มีรัฐบาล2 ฝ่ายที่ต่างชาติหนุนหลังแบบไม่มีใครยอมใคร เป็นชะตากรรมที่ชาวลิเบียเลือก จากผลพิษร้ายของประชาธิปไตยบ้าคลั่งแห่งอาหรับสปริงส์ ที่ทำบ้านเมืองแหลกสลาย หาความสงบสุขไม่ได้จนถึงปัจจุบัน
ไหนเล่าชีวิตเหมือนฝันหลังสังหารกัดดาฟี
สนข.ซีเอ็นเอ็นเปิดเผยว่า องค์การระหว่างประเทศเพื่อการโยกย้ายถิ่นฐาน หรือไอโอเอ็ม(IOM:International Organization for Migration) ได้รายงานถึง เกิดเหตุเรือล่มนอกชายฝั่งลิเบีย เมื่อวันพฤหัสบดี (12 พ.ย.2563) ตามเวลาท้องถิ่น เรือขนผู้อพยพซึ่งบรรทุกผู้โดยสารมากกว่า 120 คน รวมทั้งผู้หญิงและเด็ก อับปางในทะเลนอกชายฝั่งเมืองคุมส์ ทางเหนือของประเทศลิเบีย ทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 74 ราย และเจ้าหน้าที่หน่วยยามฝั่งและชาวประมงช่วยชีวิตไว้ได้ 47 คน
ไอโอเอ็มเปิดเผยว่า มีผู้อพยพอย่างน้อย 900 คน จมน้ำเสียชีวิตในปีนี้ ขณะพยายามเดินทางข้ามทะเลเมดิเตอร์เรเนียนเพื่อไปขึ้นฝั่งยังยุโรป โดยมีลิเบีย ซึ่งไม่มีรัฐบาลกลางที่มีเสถียรภาพมาตั้งแต่เกิดเหตุจลาจลเมื่อปี 2554 เป็นจุดขนถ่ายสำคัญสำหรับผู้อพยพชาวแอฟริกันที่พยายามเดินทางข้ามทะเลดังกล่าว และมีผู้อพยพราว 11,000 คนถูกสกัดไว้ได้กลางทะเลและส่งตัวกลับไปยังลิเบีย แต่ไอโอเอ็มและสำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ หรือยูเอ็นเอชซีอาร์ เห็นว่า ไม่ควรส่งตัวผู้อพยพเหล่านั้นกลับไปยังลิเบีย ซึ่งพวกเขามักถูกควบคุมตัวหรือถูกล่วงละเมิด
ลิเบียหลังถูกมหาอำนาจปล้น-สภาพเหมือนดังนรกบนดิน
สถานการณ์รัฐล้มเหลวในลิเบียเกิดขึ้นหลังจากการสังหารประธานาธิบดีกัดดาฟี่ และปล้นสะดมเอาทองคำสำรองของประเทศออกไปต่างประเทศจำนวนมหาศาลแล้ว ได้ก่อให้เกิดสภาพรัฐล้มเหลวขึ้นในลิเบีย
ลิเบียเป็นประเทศอาหรับที่เคยเป็นพันธมิตรแน่นแฟ้นกับกลุ่มสันนิบาตอาหรับมาช้านาน เป็นประเทศที่มีความสงบสุขและเจริญรุ่งเรืองอย่างต่อเนื่อง ชาวลิเบียมีความร่มเย็นเป็นสุขและมีเกียรติภูมิศักดิ์ศรีระหว่างประเทศมาช้านาน นอกจากนี้ยังมีความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจ มีทองคำสำรองจำนวนมาก ในขณะที่มีทรัพยากรน้ำมันล้นหลามในประเทศ ยั่วยวนชวนน้ำลายไหลยิ่งนัก
รัฐบาลหุ่นที่นักล่าอาณานิคมตั้งขึ้นเป็นฝ่ายหนึ่ง และมีรัฐบาลกู้ชาติของชาวลิเบียซึ่งเคยเป็นผู้คนในอำนาจรัฐของประธานาธิบดีกัดดาฟี่อีกฝ่ายหนึ่ง ทั้งสองฝ่ายทำสงครามกันอย่างต่อเนื่อง และเป็นเหตุให้ชาติมหาอำนาจฉวยโอกาสยกทัพเข้าไปในลิเบียตามอำเภอใจ
มีการส่งผู้ก่อการร้ายไอซิสเข้าไปก่อนและยกกองทัพเข้าไปอ้างว่า เพื่อปราบปรามผู้ก่อการร้ายไอซิสนั้น แต่ในที่สุดทั่วโลกก็ทราบความจริงว่าเป็นขบวนการเดียวกัน เพียงเพื่อใช้เป็นข้ออ้างยกกองทหารเข้าไปยึดครองลิเบีย เพื่อขุดและขนเอาทรัพยากรน้ำมันของลิเบียไปใช้ตามอำเภอใจ
เมื่อกลายเป็นสงครามกลางเมืองขึ้นแล้วหลายประเทศก็เข้าหนุนเป็นฝักฝ่าย โดย “นาโต” พันธมิตรมหาอำนาจตะวันตกได้เข้าช่วยเหลือรัฐบาลหุ่นที่ได้จัดตั้งขึ้น Council of Deputies ซึ่งเป็นรัฐบาลที่องค์การสหประชาชาติยอมรับ มีฐานอยู่ที่โตบรูค ในขณะที่อิหร่าน รัสเซีย และจีนก็ได้ให้การสนับสนุนอีกรัฐบาลหนึ่งฝ่ายที่เรียกตนเองว่าเป็นฝ่ายกู้ชาติ New General National Congress มีศูนย์กลางอยู่ที่ตริโปลี จึงทำให้สงครามยิ่งขยายวงออกไป
ครั้นสงครามขยายวงออกไป ตุรกีซึ่งเป็นชาติใหญ่ มีแสนยานุภาพมาก และในอดีตเคยเป็นกองหน้าของนาโตก็ถือโอกาสเข้าผสมโรง โดยยกกองทัพทั้งทัพบก ทัพเรือ เข้าไปให้การช่วยเหลือรัฐบาลหุ่น
ขณะที่รัฐบาลกู้ชาติเติบใหญ่และเข้มแข็งขึ้นอย่างผิดหูผิดตา เพราะมีทั้งกองทัพรัสเซียที่พรั่งพร้อม ทั้งกำลังคนและอาวุธยุทโธปกรณ์ ทั้งนักรบในแบบและนอกแบบ มีกองทัพของอียิปต์ที่เคลื่อนพลด้วยรถถังจำนวนขนาดใหญ่ที่สุดเข้าไปในลิเบียแล้ว
และเป็นที่แน่นอนว่ากองกำลังไม่ทราบฝ่ายมากมายหลายหลากนั้น ไม่ว่าจะได้รับการสนับสนุนมาจากอิหร่านหรือฮิซบุลเลาะห์ก็ล้วนวางกำลังพร้อมจะเปิดศึกใหญ่เต็มทีแล้ว กรีกและไซปรัสที่มีข้อพิพาทน่านน้ำกับตุรกิจก็พร้อมถล่มซ้ำ หากว่าตุรกีพลาดท่าและต้องถอยกลับทางทะเล ทั้วนี้สหรัฐคงเสริมแสนยานุภาพเข้าไปช่วยไม่ทันการณ์แน่ เพราะตัวเองยังวุ่นวายอยู่กับการเปลี่ยนถ่ายอำนาจผู้นำใหม่ “โจ ไบเดน” แห่งเดโมแครต
