เมื่อวันที่ 1 พ.ย. ที่ผ่านมา หลายๆท่านคงได้เห็นความประทับใจมากมาย ที่เกิดขึ้นจากการที่มีพสกนิกรจำนวนมหาศาล รอรับเสด็จที่วัดพระแก้ว
ล่าสุดทางด้านของ “นายนิติพงษ์ ห่อนาค” หรือ “ดี้” นักร้อง นักแต่งเพลงชื่อดัง ได้โพสต์เล่าถึงความประทับใจ ในการรอรับเสด็จเมื่อวันที่ 1 พ.ย.63 ที่ผ่านมาได้อย่างน่าตื้นตัน พร้อมคลิปบรรยากาศดังต่อไปนี้…
จำได้ว่าฉันเคยคุยให้แม่ประไพพ่อทิดเอิบให้ฟังแล้ว…
ห้าสิบปีมาแล้ว…ฉันเคยเข้าเฝ้าในหลวง ร.9 พระราชินี พระเจ้าลูกเธอฯ ทั้งสองพระองค์..ที่ อ.บ้านหมี่ จ.ลพบุรี
ฉันกับเพื่อน ได้อยู่แถวหน้าสุด สมัยนั้นจะมีเชือกเล็ก ๆ กั้นเขตแนวรับเสด็จกับลาดพระบาท เพื่อให้เรียบร้อย…
หลังจากเสร็จพิธียกช่อฟ้า…เสียงประชาชนที่คุยกันอยู่จ้อกแจ้ก ก็จะเริ่มเงียบ จนถึงเงียบกริบเมื่อ ทั้งสี่พระองค์เสด็จมาถึง…ได้ยินแต่เสียงฝีเท้าของข้าราชบริพารตามเสด็จ เสียงชัดเตอร์กล้องของช่างภาพสื่อ..
ทุกมือประนม ทุกสายตามองไปที่ทุกพระองค์…ได้ยินพระสุรเสียงรับสั่งกับราษฎรสองข้างทางแว่วๆ..
ฉันโชคดี ที่เป็นหนึ่งในราษฎรที่พระราชินีทรงมีปฏิสันถารด้วย…
บรรยากาศจะเงียบอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง เสด็จกลับ…จากนั้นจึงจะมีเสียงอื้ออึงกล่าวขวัญพูดคุยกันถึงความรู้สึกของราษฎร…
สมัยนั้น…คำว่า “ทรงพระเจริญ” ยังเป็นเพียงตัวอักษรบนแผ่นป้าย และคำในใจของราษฎรที่ไม่ได้เปล่งเสียง
….ผ่านยุคไป ห้าสิบปี…
เมื่อวานนี้…
ฉันได้มานั่งอยู่แถวหน้าอีกครั้ง เพื่อจะรอเข้าเฝ้าในหลวง พระราชินี พระเจ้าลูกเธอฯ เช่นเดิม หากแต่เปลี่ยนแผ่นดินไปตามวันเวลา…บรรยากาศก็ต่างไปโดยสิ้นเชิง
จุดที่ฉันนั่ง อยู่ในเขตพระราชวังชั้นนอก อยู่หัวมุมถนนเยื้องกับศาลาสหทัยสมาคม ที่มาพร้อม ๆ กัน ก็มีแม่เดือน ไปรมา รัชตะ แม่ท็อปดารณีนุช พร้อมทั้งมิตรสหายจำนวนหนึ่ง..
พี่น้องที่รอเฝ้ารับเสด็จ เห็นพวกเราเข้า ก็จำได้ ก็เริ่มขอเข้ามาถ่ายรูปด้วย เอาธงชาติผืนเล็กๆ มาให้โบกไปมา ใบหน้าแต่ละคนถึงจะมีหน้ากากอนามัยปิดอยู่ แต่ก็รู้ว่ายิ้มกันทุกคน…
สักพัก แม่นก สินจัย ก็มาถึง มานั่งข้าง ๆ ฉัน…คราวนี้แฟน ๆ ก็ยิ่งเข้ามาถ่ายรูปกันใหญ่ จนฉันเริ่มชำเลืองดูว่า เจ้าหน้าที่วังเขาจะดุเอาไหม…
อาจารย์เสรี วงษ์มณฑา ก็มาถึงไล่เลี่ยกัน ฉันรู้สึกเหมือนรู้จักอาจารย์มานาน แต่ที่จริง เราไม่เคยพบกันมาก่อนเลย ฉันก็ยกมือไหว้แนะนำตัว…
เวลาผ่านไปสองชั่วโมง…ฟ้าครี้มเหมือนฝนจะตกมาแต่กลางวัน เจ้าหน้าที่วังเอาขนม น้ำดื่ม มาแจก รวมถึง เสื้อกันฝนพระราชทานด้วย…พุทโธ่ ทูลกระหม่อมแก้วเจ้าขา…ห่วงแม้ราษฎรจะเปียก
ลมพัดโชย…ฝนไม่ตก ฟ้าสวย…เป็นสีพื้นใหักับยอดเจดีย์ และราชมณเฑียรสีทอง…งามจับใจ
แม่นก แม่ท็อป แม่เดือน ก็เริ่มแจกขนมกินกัน พูดคุยกัน หัวเราะกันคิกคัก…
แม่นกเอาขนมถั่วตัดมา…
“ขนมถั่วตัดค่ะพี่ ร้านเขาทำปีละครั้งตามเทศกาล”
ทุกคนตื่นเต้น เอาไปแจกกินกัน เอร็ดอร่อย…
“อ้อ…แต่อันนี้เป็นของปีที่แล้วนะคะ….”
ฉับพลันฉันก็รู้สึกเหมือนเข้าไปอยู่ในยุคสี่แผ่นดิน…ก็จะไม่รู้สึกได้อย่างไร…
นั่งพับเพียบรอเข้าเฝ้าอยู่ในวัง…
ข้างซ้ายมือ…ก็เป็น แม่พลอยนก
ข้างขวามือ…ก็เป็นคุณสายท็อป ส่วนแม่เดือนไม่ได้เล่นสี่แผ่นดิน แต่ก็เคยเห็นเล่นละคร โบราณบ่อย ๆ…
คุยไปคุยมาก็นึกขึ้นได้ว่า…อ้อ นี่มารวมตัวกันเกือบครบหน้าทีเดียว พวกทัวร์ลง…!!!
จึงมีฉันทามติ ก่อตั้ง
“ชมรมผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยวทางโซเชียลมีเดีย”
อาจารย์เสรี เป็นประธาน ฉันเป็นรองประธาน…
แม่นก แม่ท็อป แม่เดือน เป็นฝ่ายการตลาด….ฮา
แล้วก็มีเสียงอื้ออึงมาจากแถวหน้าประตูวิเศษไชยศรี…
“ทรงพระเจริญ…..ทรงพระเจริญ”
รถพระที่นั่งเคลื่อนเข้ามาอย่างช้า ๆ….
เสียงทรงพระเจริญกึกก้อง…ประกอบกับเสียงธงสะบัด
ฉันเตรียมว่าจะถ่ายคลิป ว่าจะร้องทรงพระเจริญให้ดังๆ…เหมือนทุกคน
แต่สัญชาตญาณเมื่อห้าสิบปีที่แล้ว…ทำให้ทำได้แค่มองพระพักตร์ได้นิดเดียวก็ต้องก้มลงกราบแล้ว…..
พอเสด็จเข้าไปประกอบพระราชพิธีในโบสถ์ใหญ่….
พสกนิกรก็ลัลล้า ถ่ายรูปร่วมกันสนุกสนาน…
แล้วเจ้าหน้าที่วังก็มากระซิบให้กลับเข้าที่ ใส่หน้ากากอนามัย…
เสียงทรงพระเจริญ…เริ่มดังมาจากในวัดพระแก้ว….
มองเห็นพระกลดแต่ไกล… ทุกคนตื่นเต้นกันมาก
ลืมหายใจ…
เสียงทรงพระเจริญอื้ออึง…มหาดเล็กเดินตบเท้า สื่อมวลชนพรั่งพรู….
รู้ตัวอีกที….
ฟ้าหญิงสิริวัณณวรีฯ ก็ทรงมานั่งยองๆอยู่ตรงหน้า.. จะเร็วอะไรปานสายฟ้าขนาดนั้น
ทรงจำแม่นกกับฉันได้ ขนาดใส่หน้ากากอยู่
ยังทำอะไรไม่ถูก…ในหลวงกับพระราชินีก็มาประทับอยู่ตรงหน้า…
ท่ามกลางเสียงอื้ออึงทรงพระเจริญ…
ได้ยินเสียงพระราชินีรับสั่งกับในหลวงพร้อมผายพระหัตถ์มาที่ฉัน…
“นี่…คุณดี้ นิติพงษ์”
ในหลวงรับสั่งอะไรบ้างก็ได้ยินไม่ชัด…จับได้เลา ๆ ว่า อ้อ นกสินจัย อ้อ ดี้นิติพงษ์…ขอบใจมากนะ…
พยายามมองท่าน พยายามฟังฝ่าเสียงอื้ออึง….จนลืมแม้จะกราบพระบาท
“แต่งเพลงให้ทูลหม่อมพ่อหน่อยสิ…”
เสียงเจ้าหญิงแหลมชัดดี…ถึงได้ยิน
รับด้วยเกล้า……
แล้วก็เสด็จผ่านไป….
ใจฉันนึกอยู่อย่างเดียวว่า….นี่เรานั่งเฉยๆ ยังรู้สึกเหนื่อย….นี่ได้ยินว่าท่านจะทรงพระดำเนินไปถึงหน้าศาลฎีกาเลยหรือ….
คิดอยู่เพลิน ๆ….
เจ้าหญิงสายฟ้าแลบพุ่งกลับมาหาพวกเรา…เหมือนทรงนึกขึ้นได้ว่า อยากเซลฟี่ด้วย..
ทรงขอมือถือจากพวกเราคนหนึ่ง….แล้วทรงถ่ายเซลฟี่พวกเรา….
แล้วก็ทรงหยิบมือถือของพระองค์เอง มาถ่ายรูปพวกเราอีก….
ว่องไวจนคนแก่ตาเหลือก…….ฉลองพระองค์และฉลองพระบาท ไม่น่าจะคล่องได้ขนาดนั้น….
โล่งใจที่ไม่ทรงคะมำ….
เสร็จแล้วก็ทรงโบกมือแล้วรับสั่งอะไรฟังไม่ทัน….ด้วยความอื้ออึง…
แต่จับความได้ตอนท้ายว่า….
“ถ่ายรูปไม่ใส่แมสก์ได้ไม่ผิดแล้วนะ…ไม่เหมือนกับตอนรับปริญญานะ…”
#จากนั้นก็เป็นเรื่องดีดีอีกมากมาย
#ทรงพระเจริญ
#สถาบันสู้สู้
#welovethemallthesame
